سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

ماییم که داغ دل ما ناسور است

از پای فتاده ایم و منزل دور است

احوال خود از کسی چه پنهان داریم

چون زلف، پریشانی ما مشهور است