آشفتهٔ شیرازی » غزلیات » شمارهٔ ۶۸۱

رند و مستم دگر نمی‌دانم

بیخود استم دگر نمی‌دانم

تا بود نقش تو به کعبه دل

بت‌پرستم دگر نمی‌دانم

توبه و عهد ساغری زاهد

دی شکستم دگر نمی‌دانم

سبحه زرق و رشته زنار

برگسستم دگر نمی‌دانم

برگسستم علاقه از عالم

بر تو بستم دگر نمی‌دانم

خسته‌ام از طلب به کوی مغان

برنشستم دگر نمی‌دانم