اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب العاشر: البهاریات » شمارهٔ ۴۰

هرگه که مرا سوی تو آهنگ بود

آنجا چه ثبات و عقل و فرهنگ بود

گویی به سماع برنخیزد کامل

کامل نبود چنین کسی سنگ بود