اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ ۱۱۶

ای آنک تو را به هیچ کس نیست نیاز

کوتاه کن این قصّه که شد کار دراز

ما درخور عجز خویشتن می نالیم

تو درخور لطف خویشتن چاره بساز