سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۱۶

یکی از عرب در بیابانی از غایت تشنگی می‌گفت:

یا لیت قبلَ مَنیَّتی یوماً اَفوزُ بمُنیتی

نَهراً تلاطَمُ رُکبَتی و اَظَلُّ املاءُ قِربَتی