مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴۱

چون شاهد پوشیده خرامان گردد

هر پوشیده ز جامه عریان گردد

بس رخت به خیل کاو گروگان گردد

گر سنگ بود چو کان زرافشان گردد