خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۹

هر نکته ی چون آب که می راند چشم

یک یک همه چون آب فروخواند چشم

وز بهر نثار قدمت هر نفسی

دامن دامن گهر برافشاند چشم