مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۷

چون یاد ز یار دلکشم می‌آید

سوزی به دل پرآتشم می‌آید

می‌خندم و خنده‌ام نمی‌آید خوش

می‌گریم و از گریه خوشم می‌آید