از کجا آمد این مبارکباد
که جهانی فدای جانش باد
بوی زلف نگارم آورده‌ست
کرد از این بوی خوش جهانی شاد
جان ما تازه گشت از این نکهت
کرد جان و دلم ز غم آزاد
جان شیرین کنیم از غم او
ای عزیزان و هرچه باداباد
یار مهروی را وفا نبود
یارب این رسم در جهان که نهاد
در زبانش جفا و دل بی مهر
حاصلش چیست عشق بی بنیاد
بندهٔ قامتش ز جان گشتم
تا بدیدم قدی چو سرو آزاد