ما تحمل بر جفاهای تو ای گل می‌کنیم
گر به خواری هم آن هم تحمل می‌کنیم
حق گواه ماست در صدق محبت با بتان
ناکسی گر ناحقی گوید تغافل می‌کنیم
۳
هرکسی در این چمن از کشتکاری خرم است
ما چو مرغان تکیه بر شاخ توکل می‌کنیم
گرچه حسنت در خیال ما ز خورشیدست بیش
بیش از آن خوبی که ما با خود تخیل می‌کنیم
ما کجا و دیدن خورشید رویت از کجا
خلوت حسنت به چشم و دل تامل می‌کنیم
۶
گل به دست مردم و در پای بلبل خار غم
کام خود ما هم خیال از بخت بلبل می‌کنیم
کام ما اهلی همین مردن بود در پای دوست
سستی از بخت است و ما خود هم تعلل می‌کنیم