طی نکند ثابته و سایره

گر بکشد کلک تو یک دایره

نرگسش بود سحر سامری

لیکن این بود عین دلبری

چیست بنفشه رسته در غنچه سوسن سفید

مهر پیمبری برو پیک بشارت و امید

دستش که دهد کام خلق شهری

بحری که بود هر کفیش بحری

تازه جان سخن از همدمیش

بسته چشم خرد از محرمیش

علم عدل فرازد ممالکش

جگر ظلم گدازد تدارکش

فلک شد بنده درگاهت از بهر سرافرازی

سخنت چو باد آرد سوی خاکسار گه گه

دل مرده زنده سازد چه قیامت است وه وه

تو خضر رهروانی در کمالات

تو شبلی و جنیدی در مقامات

دوستان دست خداوندیش می نامید

نی نی اینقطره ده آن بحر فشانش دانید

دشمنت را مباد جز دل بریان

هیچ دل سوز بهر دیده گریان

عدویت چو شمع آمد ولیکن دم کشتن

که جانرا بصد زاری نیارد بدر بردن

چه فلک چه ملک قدمی نچمند

که دمی دعا سوی تو ندمند

تنها نه دشت هنر کرمها

تیغ تو شکست قلب تنها

کر خط تو دیده بنده نادرا

بر خط تو سجده کرده ظاهرا

وجود نه فلکت خاک ره بهر قدمی

ستاده خیل ملک بر درت باستحضار

در تو بوسه دهد کعبه گر صفا جوید

چنانکه بر قدمت چهره می نهد زوار

نه فلکت خاک قدم بوسه دهد

[...]

رکاب خنک فلک پیش رخش تست کران

که در هزیمت از او رفته شیر در پیکار

به پیش حمله او باد و آب سست تکند

اگر چه هست به تن همچو سنگ زیر سوار

پیش رخشت کش مبادا سست تک

[...]

نکرده ایم بجز مدحتت ستایش کس

روا نباشدم این شیوه هم مگر ناچار

کی بجز مدحت ستایش روا باشد مرا

زبان چه میکنم آخر اگر نه بیگه و گه

ثنای تو نکنم در سخن همی تکرار

چه کنم اگر به ثنای تو نکنم سخن

یقین که کار تو را شد ز علم شرع اساس

یقین که کام ترا شد ز حلم و صبر حصار

کار ترا شد ز علم کام ترا شد زحلم