یارب چو مرا خلعت خلقت دادی

بر کسب کمالم بده استعدادی

یا خود استاد کار فرمایم باش

یا راه نما مرا سوی استادی

تا چند ای شمع عشق بی قرارم سازی

سرگشته دور روزگارم سازی

هر لحظه بصورتی دلم بربایی

هر دم ببهانه ای نزارم سازی

گفتم صنما بهر چه در هر نظری

از غمزه خدنگ می زنی بر جگری

گفتا که ز جای دگرست این تأثیر

بالله که مرا نیست ز خود هم اثری

گفتم صنما مرا پریشان کردی

قصد دل و دین غارت ایمان کردی

گفتا ز منست مستی از ساغر نیست

بر من به کمان ظلم بهتان کردی

یارب به رسالت رسول عربی

یارب به حریم روضه پاک نبی

عفوی کن و درگذر ز هر جرم که کرد

بیچاره فضولی از ره بی ادبی