آنک دل را بوصلش امیدّست

قلب تصحیف عکس خورشیدست

نام رخی کز مه رخان مثلش ندیدم در جهان

ما را بیاور عکس مه برخوان که گردد روشیت

نام آن آفتاب مشک نقاب

عکس آبست در میان شراب

ای برده بمکر و حیله از دستان دست

گر نام تو نیست نیک بد باری هست

آن سرو را نگر چو الف در میان زین

تا روشنت شود لقب شهسوار من

ترا که ملک بدست برادر پدرست

معینست که دانی که چیست نام وزیر

ای مفخر روزگار وای صدر زمن

معلومت اگر نگشت نام بت من

برگیر چهار برگ گشنیز و بنه

بر گوشه ی خوانچه تا بدانی روشن

نام تو که هست چون منت بنده هزار

گر زانک هزار نیست صد باری هست

آب معکوس در میان شراب

نام آن نازنین سر مستست