مرد باید که دانش آموزد

تا ز هر کس شریف‌تر باشد

خاک بر فرق مهتری کاو را

آلت خواجگی پدر باشد

هر لحظه به صورتی رخ دوست ببین

در آینه روی تو همان روست ببین

تو دیده نداری که رخِ او بینی

ورنه ز سرت تا به قدم اوست ببین

گرچه یوسف به کلافی نفروشند به ما

بس همین فخر که ما هم ز خریدارانیم

ظالم که کباب از دلِ درویش خورد

چون درنگری ز پهلویِ خویش خورد

دنیا عسل است و هرکه زو بیش خورد

خون افزاید تب آورد نیش خورد

زاهدم از کعبه راند و برهمن راهم نداد

من کی‌ام اکنون از اینجا رانده، زانجا مانده‌ام

در مذهب ما سبحه و زنار یکی است

بتخانه و کعبه، مست و هشیار یکی است

گر همچو یقینی ز خودی باز رهی

دانی که در این چمن گل و خار یکی است

ز شیخ پرس و برهمن طریق کعبه و دیر

که پیر عشق ازین هر دو غافل افتاده است

چشم خویش از عیوب خلق ببند

وز چپ و راست غیر حق منگر