بشنو ای یار من به صدق و نیاز

خانهٔ دل برای او پرداز

بگسسته کسی ز هر دو عالم بی ‌شک

چون ابروی یار خویش پیوسته خوش است

بندگی می‌کن که تا سلطان شوی

جان فدا می‌کن که تا جانان شوی

بندهٔ او باش و سلطان همه

جان او می ‌باش و جانان همه

بندهٔ مخلص است و دولتخواه

بندهٔ بندگان حضرت شاه

به آدینه اگر یابی عروسی

بکن تزویج و داد خویش می ده

ببین انوار و آن اسرار دریاب

مؤثر را در این آثار دریاب

به پنجشنبه مراد خویش می خواه

ز هر بابی که خواهی از که و مه

به رنگی شو که رنگی بر نتابد

سواد الوجه فی الدارین این است

به سایه روی منه رو به آفتاب آور

به آفتاب نشین و ز نور او بر خور

به قدر روزنه تابد به خانه نور قمر

اگر به مشرق و مغرب ضیاش نام بود

به قدر هر که آورد ایمان

نخورد غم چو ما بود شادان

به نور طلعت تو یافتم جمال تو را

به آفتاب توان دید آفتاب کجاست

به هر چه می ‌نگرم نور طلعت شاه است

به هر طرف که روان می شوم همه راه است

به هر طرف که روان می ‌شوید ملک شماست

اگر به جانب شروان روید اولی تر

به یکشنبه بنا آغاز می کن

وگر عزم سفر داری دوشنبه

به هر چه می نگرم نور طلعت شاه است

به هر طرف که روان می شوم همه راه است

بوالحسن عشق است وعقل آمد حسن

هر دو معنی گفتمت در یک سخن

بوهریره داشت انبانی ز نان

عشق را با نان و با انبان چه کار

بی شما عمر ما شده بر باد

عمر ما رفت عمر یاران باد