هر که سلطان خویش نشناسد

عزت او تمام کی دارد

هر کس که نهد تاج سر ما بر سر

فارغ شود از درد سر هر دو سرا

هر یار که ثابت نبود در یاری

شاید که ورا به یاریش نشماری

هرچه داری به عشق او درباز

تا کند او به روی تو در باز

هرکه رو را ز غیر او برتافت

پرتو نور او بر او برتافت

همچو غنچه تمام بگشوده

نور خود را به عین خود دیده

همه پابند آن دلارامند

مرغ و دانه تمام در دامند

همه تسبیح حضرتش گویند

همه ناطق به رحمت اویند

همه حق است و خلق اینجا نیست

خلق ما جو که خلق با ما نیست

همه را رو به دوست از همه رو

وحده لا اله الا هو

همه عالم به نور او روشن

نظری کن به نور دیدهٔ من

همه عالم تن است و او جان است

جام گیتی نمای سلطان است

یا رب که تو را چنین دلی حاصل باد

دایم به مقام جمع خود واصل باد