سخن عارف ستوده سیر

چون به اینجا رسید پیش پسر

گفت کای فهم را مهیا تو

عشق من بود ازین قبل با تو

رخت آیینه مصفا بود

[...]

پس پسر گفت ایهاالعارف

از مقامات عاشقی واقف

چون به من میل باطن تو نماند

پیش من ظاهر تو را چه نشاند

چون ز من دور می توانی زیست

[...]

هوشمندی بدید مجنون را

آن ز فرمان عقل بیرون را

گه به ویرانه ای همی گردید

گریه می کرد و زار می نالید

گاه چون سایه با زمین هموار

[...]

هست ازین جمله آنکه اهل نظر

که ندوزند چشم دل ز اثر

به تفکر شوند برخوردار

ز آیت فانظروا الی الآثار

در جمال اثر کنند نگاه

[...]

روش عارف نکو رفتار

از مؤثر بود سوی آثار

چون دل او ز زنگ کثرت رست

داد او را شهود وحدت دست

دید نور بسیط بی پایان

[...]

قطره ای از تموج دریا

در زمستان فتاد بر صحرا

خویش را منجمد ز شدت برد

هستی مستقل توهم کرد

لیکن از هر کسی و هر جایی

[...]

یافت ناگاه آن حکیمک راه

پیش جمعی از اولیاء الله

فصل دی بود و منقلی آتش

شعله می زد میان ایشان خوش

شد بتقریب آتش و منقل

[...]

قطره چون آب شد به تابستان

گشت آن آب سوی بحر روان

وز روانی خود به بحر رسید

خویشتن را ورای بحر ندید

هستی خویش را در او گم ساخت

[...]

آن یکی در مجالی اشیا

به صفت های حق بود بینا

هر چه بیند به معنی صفتی

گردد او را سبیل معرفتی

صد هزار آینه ست در نظرش

[...]

وان دگر جمله را یک آینه دید

که خدا را در آن معاینه دید

دید یک ذات در حدود جهات

متجلی شده به جمله صفات

یک وجود است سر به سر عالم

[...]

هر که را دیده نی به حق بیناست

دیده او به دید حق نه سزاست

تا نگردد به حکم «بی یبصر»

دیده تو به عین حق ناظر

نیست امکان جمال حق دیدن

[...]

یک منک گوشت داد خواجه به زن

کش بپز زود بهر طعمه من

گوشت را زن کباب کرد و بخورد

خواجه چون گشت خواست عذر آورد

که هنوز آن ز دیگ بیرون بود

[...]

معنی حیرت ار شود مقسوم

غیر محمود نیست یا مذموم

آنست مذموم کز شکوک و شبه

بسته گردد به سوی مقصد ره

هست در راه سعی و کوی طلب

[...]

در نواحی مصر شیر زنی

همچو مردان مرد خود شکنی

به چنین دولتی مشرف شد

نقد هستی تمامش از کف شد

شست از آلودگی به کلی دست

[...]

روی عاشق نخست در خویش است

دل او از برای خود ریش است

گر بخواهد برای خود خواهد

ور بکاهد برای خود کاهد

همه گرد مراد خود گردد

[...]

آن مخنث به بام همسایه

رفت از همت فرومایه

پا فرو شد به روزنش ناگاه

داشت روزن به سوی منظر راه

چون به منظر فتاد و خاست ز جای

[...]

هست قول نبی که دنیی دون

وانچه جز ذکر ایزد بیچون

داخل اوست جمله ملعونند

وز نظرگاه قرب بیرونند

هر که پیوند ساخت با ملعون

[...]

با پسر گفت پیری از همدان

کای در اطوار کار خود همه دان

خویش را عمری آزمودستی

هیچگه ریش گاو بودستی

گفت با وی پسر که ای بابا

[...]

عاشق صدق جو چو دریابد

ظلمت خود ز خود عنان تابد

روی جان آورد به قبله دوست

نشود محتجب ز مغز به پوست

هر چه گوید برای او گوید

[...]

از رخ شاهزاده گلخنیی

یافت در دل ز مهر روشنیی

شد چو از ره سواره بگذشتی

گلخنی در نظاره گم گشتی

چو در آمد ز درد عشق ز پای

[...]