چو دل روشن بود گلشن

چو گلشن دل شود روشن

چو خراب یکنظرستمت چه شد ار دمی نگرستمت

چه شد ار دمی نگرستمت چو خراب یکنظرستمت

لب تو شربت کوثر قد تو قامت طوبی

خد تو لاله نوبر خط تو سر خط خوبی

قد تو قامت طوبی لب تو شربت کوثر

خط تو سر خط خوبی خد تو لاله نوبر

نسیم کاکل مشکین کرا خیزد از این خوشتر

شمیم سنبل پرچین کجا ریزد چنین عنبر

پروانه شمع تو شد دل کز وفا دارد نشان

پروانه وصلش مده کش غم بخون دارد نشان

گر دمی زین کشی زیر پا بر سمند

گردنی کی رهد چون رهی از کمند

تا شنید این جان مسکین بویی از آن زلف مشکین

تازه شد زان بوی مشکین داغها بر جان مسکین

ورد رخت دید جان وصف تراورد ساخت

گردترا یافت دل حاصل خود گرد باخت

ای داده دوای دردم از دردی دن

من با تو خوشم گر تو خوشی هم با من

مست نظریست نیک بین عیب مکن

تلخی منما شیشه عیشش مشکن

دل ز تو در ملکت جان زد علم

من ز تو دل زنده هم از اولم

خیالت چو برجانم آرد شبیخون

شبی آبم از دیده ریزد شبی خون

دل تو خواند بعرش وانجم

و نحن اقرب الیه منکم

نرگسش بود سحر سامری

لیکن این بود عین دلبری

در از سخنت نبود دلجوتر و زیباتر

طوطی بسخن گفتن نبود ز تو دلجوتر

گلاب وار از لطفت گرفته است گل آب

نسیم خلق تو در شیشه کرده است گلاب

زهر در دست دوستانش نوش

نوش در کام دشمنانش نیش

طی نکند ثابته و سایره

گر بکشد کلک تو یک دایره

چیست بنفشه رسته در غنچه سوسن سفید

مهر پیمبری برو پیک بشارت و امید

دستش که دهد کام خلق شهری

بحری که بود هر کفیش بحری

تازه جان سخن از همدمیش

بسته چشم خرد از محرمیش