فتحی که به آمدنت منصور شوم

عمری که ز رفتن تو رنجور شوم

ماهی که ز دیدن تو پر نور شوم

جانی که نخواهم که ز تو دور شوم

گفتم ز چه چون بوصل مقدور شوم

ناگاه ز دیدار تو مهجور شوم

گفتا چو کمانی تو و من چون تیرم

چون جمله ترا شدم ز تو دور شوم

اینجا که منم گر زمنی دور شوم

دانم به حقیقت همگی نور شوم

ور پای زنم بر سر هر ناز و هوس

در صحن جنان مصاحب حور شوم