آشوب همه جهان حدیث من و تو

بگذار من و همه جهان گلشن تو.

آشوب جهان همه حدیث من و تو

بگذار مرا همه جهان گلشن تو

چون پاک شد از رنگ خودی سینهٔ تو

خودبین گردی ز یار دیرینهٔ تو

بی‌آینه روی خویش نتوان دیدن

در یاد نگر که اوست آئینه تو

روزیکه نبد هیچ نشان من و تو

دادند بهم قرار جان من و تو

کامروز بجز میان تو با تن من

یکموی نگنجد بمیان من تو

ای دیده زکات گیر نظاره تو

وز قید حیات رست بیچاره تو

آن عارض آتشین به خورشید نمای

تا جزیه دهی کند به رخسار تو