تا چند دل آزاری و رخ برتابی

تا چند جفا نمودن و بیتابی

می گویمت این چنین مبارک نبود

وان روز مباد کاین سخن دریابی

خود از همه کار جور کردن دانی

شادی همه، درد دل من دانی

چون من دو هزار بیش داری عاشق

کی حال من سوخته خرمن دانی

ای دوست اگر نصیحتم می شنوی

مگرای به راستی که محروم شوی

همچون فرزین کج رو و در صدرنشین

در گوشه بمانی ار چو رخ راست روی

در حسن مماثلت به یوسف نکنی

جز در دل و در دیده تصرف نکنی

جانی که چو عزم رفتنت گشت درست

یک لحظه برای کس توقف نکنی