در دایرهٔ وجود موجود تویی

مقصود نگویمت که معبود تویی

گر در غزلی نامِ خط و زلف برم

می‌دان که بهانه است، مقصود تویی

روح ملکی ساجد و مسجود توئی

نفس فلکی عابد و و معبود توئی

در راه هوای تو بسر سیر کنان

ذرّات جهان قاصد و مقصود توئی

هستی بتو قائم است و موجود توئی

در کعبه و در بتکده معبود توئی

گر قصد حرم کنند و گر سجده بت

معبود همه توئی و مقصود توئی

قاصد تو ومقصد تو و مقصود تویی

شاهد تو و مشهد تو مشهود تویی

بردیدهٔ دل نیست کسی جز تو عیان

عابد تو و معبد تو و معبود تویی

ای جعبه مرا گوهر مقصود توئی

اسباب زیان و مایه سود توئی

هر منتظرالوکاله را ای صندوق

تا رأی میان تست معبود توئی