×
اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۵
سبز شکرین که نیشکر بنده اوست
صد جان بفدای یک شکر خنده اوست
در دور لبش آب حیات است نهان
پیداست که آب خضر شرمنده اوست
۲ بیت