مرغان سپهری که درین نه قفسند

در جوف سراپرده ی قدرت مگسند

نه چرخ از آن برزیر یکدگرند

تا بوک بگرد آستان تو رسند

این خشک‌بران که دست‌کشت هوسند

گویند هماییم ولیکن مگسند

خشنود ز کامرانی بی‌طربند

خرسند به زندگانی بی‌نفسند

در عشق تو، آنان که به،هم نفسند

دردا که بدرد دل هم، می نرسند!

آری نکنند فکر آزادی هم

مرغان گرفتار که در یک قفسند!