ای ابوالحسن آسایش و آسیب روان

اسباب سرور فاش و اندوه نهان

نار دل و نور دیده بودی کآمد

تاریخ ولادتت چراغ دل و جان

ذات احدیت است از دیده نهان

لیکن نبود ز چشم حق‌بین پنهان

او واحد و فرد و لامکان است و قدیر

در قبضه قدرتش بود کون و مکان

گر لقمه نان شود به یکصد تومان

هرگز نکنم دعا که گردد ارزان

بنده به سراغ بندگی باید رفت

رزاق خدا بود چه ارزان چه گران

چون دید زینب شمر را به میدان

بر سینه شاهنشه شهیدان

بر سر زد و گفتا به آه و افغان

در نزد ابن سعد نامسلمان

گر لقمه نان شود به یکصد تومان

هرگز نکنم دعا که گردد ارزان

خورشید ازل سیم ماه شعبان

چون خواست شود ز برج عصمت تابان

مأمور به خدمتش بفرمان خدای

جبریل ز سد ره گشت و لعیا ز جنان

خاکی که بکفش بودت از اصفاهان

همراه ببردی ای مرا راحت جان

من خویش بدان خاک مثل میکردم

معلومم شد که بوده‌ام کمتر از آن

در عشق توام همین بس ای روح روان

کز غیر تو فارغم من سوخته جان

یک دل دارم تو هستی آن را دلبر

یک جان دارم تو هستی آن را جانان