از هستی خویش تا پشیمان نشوی

سر حلقهٔ عارفان و مستان نشوی

تا در نظر خلق نگردی کافر

در مذهب عاشقان مسلمان نشوی

تا خاص خدای را تو از جان نشوی

بر مرکب عشق مرد میدان نشوی

شیران جهان پیش تو روبه باشند

گر تو سگ نفس را به فرمان نشوی

هرگز نبود که در دلم جان نشوی

از گریهٔ زار من تو خندان نشوی

آری پس از این جهان جهانی دگر است

با دوست چنان زی که پشیمان نشوی