کردیم به بزم دیده چون شمع مقام

بردیم به سر عمر در اندیشهٔ خام

در بزم می از لطافت جام و مدام

افتاده معاشرین در اندیشۀ خام

قومی همه می بیند و قومی همه جام

من مست تو و فارغ از این شبهه عام

ای باذر قول نیرّ این طرفه پیام

برگوی بطرز پخته با مفتی خام

کان نغمه که بود از لب داود حلال

از بهر چه در دهان نی گشت حرام

جانا شب دوش مرغکی غالیه فام

از بهر وفایی چه خوش افتاده به دام

یک پشت، دو هفت گردن و یازده رو

دو چار سر و دو شش قدم و هفت اندام

دو شهپر و سیزده دم و شش منقار

[...]

آن قرص که داده بودی ای کبک خرام

بردم به زبان همچو شکر بر بادام

چون طعم لب تو اندر او دانستم

آنقدر مکیدمش که شد آب تمام

ای شمع شبستان من‌، ای مام گرام

رفتی و سیه شد به من از غم ایام

بر قبر تو اوفتادم ای گمشده مام

چون فانوسی که شمع آن گشته تمام

امروز به فرمان خدای علام

بنشست علی به مسند خیرانام

اتممت بود شاهد قولم ز علی

بر خلق جهان نعمت حق گشته تمام

ای ساقی ماه وش در این ماه صیام

ده باده که روزه بهر من گشت حرام

افطار کن که دیده ز ابرو ورخت

هم شکل هلال دید و هم ماه تمام