تا من بزیم پیشه و کارم اینست

آرام و قرار و غمگسارم اینست‌

روزم اینست و روزگارم اینست

جوینده صیدم و شکارم اینست

در عشق تو من که‌ام که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

آدم علم عشق درین عالم زد

صد عالم عالمان همه برهم زد

تا در نفس خویش زمانی دم زد

در باخت بهشت و هر دو عالم کم زد

بر صنع اله بی‌عدد برهانست

در برگ گلی هزارگون پنهانست‌

روز ار چه سپید و روشن و تابانست

آن را که ندید روز و شب یکسانست‌