شهری همه بنده و رهیکان داری

عالم همه پر ز آشنایان داری‌

من خود چه کسم چه آید از خدمت من

تو سوخته در جهان فراوان داری‌

بنمای رهی که ره نماینده تویی

بگشای دری که در گشاینده تویی‌

زنگار غمان گرفت دل در بر من

بزدای دلم که دل زداینده تویی‌

شبهای فراق تو کمانکش باشد

صبح از بر او چو تیر ارش باشد

و ان شب که مرا با تو بتا خوش باشد

گویی شب را قدم در اتش باشد