با همّت باز باش و با رای پلنگ

زیبا به گه شکار، پیروز به جنگ

چشمی که ترا دیده بود ای دلبر

پس چون نگرد به روی معشوق دگر؟

گر حسن تو بر فلک زند خرگاهی

از هر برجی جدا بتابد ماهی

ور لطف تو در زمین بیابد راهی

صد یوسف سر برآرد از هر چاهی

باران دو صد ساله فرو ننشاند

این گرد بلا را که تو انگیخته ای

یک قطره ز آب شرم و یک ذره وفا

در چشم و دلت خدای داناست که نیست