نه دار بماند و نه دیار

نه یار بماند و نه اغیار

نه جام بماند و نه کاسه

نه خمر بماند و نه خمار

آن دلبر شوخ مست بنگر

آن یار که با من است بنگر

در دیدهٔ مست ما نظر کن

کآئینهٔ روشن است بنگر

از جام و حباب آب می نوش

می‌ نوش چو عارفانه و می‌ پوش

گویی چه کنم چه چاره سازم

در راه خدا به جان همی کوش

از جام حباب آب می نوش

می نوش چو عارفان و می نوش

گوئی چه کنم چه چاره سازم

در راه خدا به جان همی کوش

در آئینهٔ وجود مطلق

خود بیند و خود نماند الحق

مائیم و حباب و آب دریا

زورق بحر است و بحر زورق

در آینهٔ وجود مطلق

خود بیند و خود نماید الحق

مائیم حباب و آب و دریا

زورق بحریست و بحر زورق

بگذر ز وجود و از عدم هم

بگذار حدوث را قدم هم

این جمله هویت است دریاب

اسم و صفت است و جام جم هم

رندیکه حریف ماست مائیم

جز ما دگری کجاست مائیم

جامیم و شراب و درد صافیم

دردی که هم او دواست مائیم

بگذر ز وجود وز عدم هم

بگذر ز حدوث وز قدم هم

این جمله هویت است دریاب

اسم و صفتست جام و جم هم

یک عین به اختلاف اعیان

بنموده جمال ای عزیزان

در هر عینی نموده حسنی

از عین جمال خود به اعیان

در صورت و معنیش نظر کن

می بین همه و مرا خبر کن

خواهی که رسی به نعمت الله

بر درگه سیدم گذر کن

یک عین به اختلاف اعیان

بنمود جمال ای عزیزان

در هر عینی نموده حسنی

از عین جمال ای عزیزان

در صورت و معنیش نظر کن

می بین همه و مرا خبر کن

خواهی که رسی به نعمت‌اللّه

بر درگه سیّدم گذر کن

جامی است جهان نما دل تو

افتاده به دست ما دل تو

بیگانه چه داند این حکایت

من دانم و آشنا دل تو

تا تونشوی یگانهٔ او

هرگز نشود یگانه آن دو

باشی تو یگانهٔ دو عالم

آن دم که اثر نماند از تو

مخبر چو نمانده است خبر کو

مؤثر چو نمانده است اثر کو

گفتیم لطیفهٔ بدیعی

چون شمس نمانده است قمر کو

مقدم بر همه اسما است الله

چنین گفتیم با یاران آگاه

مسما واحد اسما کثیر

نکو دریاب قول نعمت الله

مقدم بر همه اسماست اللّه

چنین گفتم به آن یاران درگاه

مسمّی واحد اسم کثیر است

نکو دریاب قول نعمت‌اللّه

ظاهر جامیم و باطناً می

این یک مائیم و آن دگر وی

چون ظاهر و باطنت یکی شد

نه جام و نه می بماند هی هی