هر کس که رخ تو دید جانا

عاشق به تو گشت آن زمانا

مرغ دل صد هزار عاشق

در قید تو شد ز بحر دانا

تیر نگهت گذشت از جان

[...]

ای غنچه‌دهن لب تو شکر

دندان تو همچو در و گوهر!

ای عارض تو حریر از گل

وی زلف سیاه تو معنبر!

ای نخل قدت برابر جان!

[...]

ای روی تو آفتاب خاور

لعل لب تو زلال کوثر!

صد معجزه مسیح داری

افسوس که نیستی پیمبر!

فرق تو میان خوبرویان

[...]

ای شوخ پریوشان آفاق

بر باده ده شکیب عشاق!

نبود به جهان کسی ز آدم

یک تن که تو را بود نه مشتاق!

بیچاره دلم که جفت غم شد

[...]

ای لعل لب تو جان عاشق

ابروی کژت کمان عاشق!

روز و شب و سال و مه نباشد

جز نام تو بر زبان عاشق!

بی‌خنده لعل تو نخندد

[...]

عشق تو بلای جان و دینم

درد و الم تو آن و اینم

با عشق تو شهره زمانم

گر چند فتاده زمینم

داغم ز غم تو لاله‌آسا

[...]

دل پیش تو کشف راز کرده

دیوان غم تو باز کرده

از زلف تو می‌کند حکایت

افسانه خود دراز کرده

قانون غمت به صوت «عشاق»

[...]

ای عشق بلای جان شدستی

اندر دل ناتوان شدستی!

کردست مرا فراق پیرم

با تو نگرم جوان شدستی!

رازم ز تو گشته آشکارا

[...]

مه را چه مناسبت به رویت

گل را چه مثل به رنگ و بویت؟!

آتش نشود حریف خویت

فردوس نمونه‌ای ز کویت

بیند به چمن قد نکویت

[...]

در شعر سه تن پیمبرانند

قولیست که جملگی برآنند

گر چند که لانبی بعدی

فردوسی و انوری و سعدی

داماد طبیعت من امشب

می‌خواهد عروس دختر رز

میخانه عصمت ار کشایی

از لطف تو من شوم معرض