دنیا و آخرت بر رندان به نیم جو

صد دل به حبه ای و دو صد جان به نیم جو

سودا نگر که عشق به صد جان خریده ایم

بفروختیم روضهٔ رضوان به نیم جو

با گنج عشق مخزن قارون به پولکی

[...]

عالم منور است به نور جمال او

داریم ما کمال ولی از کمال او

نقش خیال اوست که بر دیده رو نمود

در خواب دیده ایم از آن رو خیال او

آب حیات ماست که نوشند تشنگان

[...]

نقشی نبسته ایم به غیر از خیال او

حسنی نیافتم جدا از جمال او

از لوح کائنات نخواندیم هیچ حرف

کان حرف را نبود خطی از مثال او

ما را هوای چشمهٔ آب زلال نیست

[...]

عالم منور است به نور حضور او

خوش روشن است دیدهٔ مردم به نور او

جام جهان نماست که داریم در نظر

در وی چو بنگریم نماید ظهور او

ما و شرابخانه و رندان باده نوش

[...]

دنیا حکایتیست حکایت چه می کنی

حاصل چو نیست شکر شکایت چه می کنی

والی مجو ولایت او را به او گذار

بی والی و ولی تو ولایت چه می کنی

بحریست بیکران و در او ما مجاوریم

[...]

ای ترک نیم مست به یغما خوش آمدی

وی همچو جان نهفته پیدا خوش آمدی

الا و مرحبا مگر از غیب می رسی

ای شاهد شهادت رعنا خوش آمدی

خالی است خلوت دل ما از برای تو

[...]

موجود منقسم به دو قسم است نزد عقل

یا واجب الوجود است یا ممکن الوجود

ممکن دو قسم گشت یکی جوهر و عرض

جوهر به پنج قسم شد ای ناظم عقود

جسم و دو اصل او که هیولی و صورت است

[...]

صنع خدا نگر که به حکمت چگونه ساخت

چشمت به هفت پرده و سه آب در نظر

بگشای چشم و دل که ببینی جمال او

او نور چشم تو است و تو از خویش بی خبر

منت خدای را که ندارم به هیچ باب

از هیچکس به غیر خدا هیچ منتی

در پای گل نشسته و بر سرو قامتش

دل بسته ایم وه که چه عالیست همتی

بر دوستان مبارک و بر دشمنان چنان

[...]

انسان کامل است که مجلای ذات اوست

مجموعه ای که جامع ذات و صفات اوست

او چشمهٔ حیات و همه زنده اند از او

او حی جاودان به بقای حیات اوست

ای آنکه جزو لایتحزی دهان تست

طولی که هیچ عرض ندارد میان تست

کردی به نطق نقطهٔ موهوم را دو نیم

پس مبطل کلام حکیمان بیان تست

صبری کنیم تا ستم او چه می‌ کند

با این دل شکسته غم او چه می ‌کند

هر کس علاج درد دلی می‌کنند و ما

دم در کشیده تا ستم او چه می ‌کند

صبری کنیم تا ستم او چه می کند

با این دل شکسته غم او چه می کند

هر کس علاج درد دلی می کنند و ما

دم در کشیده تا ستم او چه می کند

آنها که نام خویش کریمی نهاده‌اند

چیزی که گفته‌اند همانا که داده‌اند

بردیم ما نیاز به درگاه بی ‌نیاز

بنواخت ساز ما به کرم لطف کارساز

گر عادت است رسم تکلف میان خلق

ما عارفیم و عادت ما ترک عادت است

مقصود من تویی چه کنم نعمت بهشت

عمری است تا دلم به هوایت هوا بهشت