زینب چو دید پیکر آنشه بروی خاک

از دل کشید ناله بصد درد سوزناک

خاموش «ترکیا» که از این نظم سوزناک

ترسم ز گریه فاطمه خود را کند هلاک

ختم رسل ز سینه کشد آه دردناک

حیدر کند ز غصه گریبان صبر چاک

هر دم بریز اشک و بیفشان به سر تو خاک

در ماتم شهی که تنش گشت چاک چاک

کشتیم هر چه تخم در این دشت هولناک

آخر ثمر نداشت به جز میوه هلاک

رفتیم با دلی ز غم دهر چاک چاک

در غم سفید کرده کشیدیم زیر خاک

کروبیان ز غصه گریبان زدند چاک

لاهوتیان ز سینه زدند آه سوزناک

روحانیان بماتم او جمله نوحه گر

یا مهجه الحقیقه ارواحنا فداک

معمورۀ فلک شده ویرانۀ غمش

[...]