سلسله فکر را در ره دانش بکش

تا برسی منزلی کان نبود محرمش

چونکه بدانجا رسی باده عرفان بنوش

پس ز پی معرفت ذوق محبت بچش

نور محبت چو تافت بر دل و بر جان تو

[...]

شمس حقیقت عیان شد ز حجاب غَطَش

گشت ز خجلت نهان زاهد خفاش وش

مفتی صد تو حجب قشری خالی ز لُب

حامل ثقل کتب چون خرکی بارکش

سینه شده صیقلی هم و غمش منجلی

[...]

عارف اسرار یار می‌شود آن شیرمرد

کز سخن نیک و بد گشت به عالم خموش

شمس حقیقت عیان شد ز حجاب غَطَش

گشت ز خجلت نهان زاهد خفاش وش

مفتی صد تو حجب قشری خالی ز لُب

حامل ثقل کتب چون خرکی بارکش

سینه شده صیقلی هم و غمش منجلی

آنکه زنام علی گشت دلش منتقش

چو حب محبوب ساخت حبیب را فانیش

کند نخست امتحان بهسخت پیمانیش

طلب کند جان و مال برای قربانیش

اگر به تن چیره گشت غم گرانجانیتش

می‌ده کز خاک ما کوزه بسازند و خشت

گه بسرخم رویم گه بکف می‌فروش

رودی دارد سرود تاری دارد فغان

نائی دارد نوا چنگی دارد خروش

بر سر کاووس و کی بر تن افراسیاب

بر حشم کیقباد بر خدم داریوش

زانکه تو از کفر زلف زانکه تو از چشم مست

آفت دینی و دل رهزن عقلی و هوش

سخن کنم مختصر من تن و جانم تویی

نخواهیم گر هلاک روی خود از من مپوش

مئی که هر گه رود مستی را در گلو

از همه ممکنات ندا برآید که نوش

مئی که هر لحظه جوش آن می‌در خم زند

زمزمه یا علی برآید از خم بگوش

روز و شبان میرسد از آن خدا را وکیل

مائده جن و انس رزق طیور و وحوش

مداد غیبم بکلک همی نماید مدد

لسان قدسم بگوش همی رساند سروش

گر بجنان مایلی دل زولایش مگیر

جزره عشقش مپوی جز پی قربش مکوش

که بر شکست بتان نهد بفرمان رب

خواجه کونین را پای ز رفعت بدوش

شد از بخاری پدید سپهر نیلوفری

روز نخستین بزد بحر عطایش چو جوش

نه صبح بدنی مسانه شام بدنی سحر

نه هفته و ماه و سال نه دی نه فردا نه دوش