پیش وی آید المی جانگداز

سوزد ازان حسرت دور و دراز

دین تو را نیست ستون جز نماز

بهر قیامش چو ستون قد فراز

خیز و تو هم برگ تعبد ساز

جمع کن این چند عمل در نماز

صورت حالش چو نمودند باز

گفت که سوگند به دانای راز

خیز که شد پرده کش و پرده ساز

مطرب عشاق ز راه حجاز

پاشنه از خنده دهان کرده باز

ز آبله ها ریخته اشک نیاز

او نظر لطف به من کرده باز

دیده اقبال من از وی فراز

رخ به زمین سای به وقت نماز

زانکه مصلاست حجاب نیاز

تا به حقیقت نکشید آن مجاز

باز نیامد به سر خرقه باز

ترسمت آن پایه نگردد به ساز

مانی از آداب جوانیت باز

تیهو و دراج بدو عشقباز

بر همه از گردن و سر سرفراز

مانده دهن چون دهن جیفه باز

ناشده همچون در محنت فراز

هر که شد از سروقدان سرفراز

ساخت سرت پست به خاک نیاز

یار هم آواز به هر حیله ساز

تو ز تب فرقت او در گداز

دیده حرفی که بود دیده باز

گردد ازو وقت کتابت فراز

از طرف حسن برون تاخت ناز

وز طرف عشق در آمد نیاز

هست خدا آن که بود بی‌نیاز

در همه کاری همه را کار ساز

گشت تهی بزم ز شمع طراز

ماند همین دوده‌ای از شمع باز

آب درین بادیه اشک نیاز

هادی ره مرحمت کار ساز

گرچه شود ریش به غایت دراز

ریش درازت نکند نکته ساز