آنکه بهٔک دار وگیر، آنکه ز یک گیر ودار

کرد ز خون عدو دشت و دمن لاله گون

پر شد صحرا و دشت از تک اردوی او

بر شد گرد سپاه بر فلک نیلگون

نیز ز سوی دگر تاخت به میدان جنگ

دلیر فرخ‌نژاد، امیر والا شئون

جمله هزیمت شدند جانب کوه و دره

گرفته راه فرار، شکسته پای سکون

سر به فلک برکشید رایت ستارخان

رایت بیداد و جور گشت از او سرنگون

جمله خطا رفته‌اند، جمله خطا کرده‌اند

فلاتوجه لهم دعهم فهم خاطئون

حامی ملت رسید با سپهی بی‌شمار

سازد این قوم را یکسره خار و زبون

عذر جنایات را ز جان گواه آورید

فلیستجیبوا لکم ان کنتم صادقون

کوکب اقبال سر از افق ما زند

اختر بخت عدو زود شود واژگون

زبن سر و سالار، کار محکم و ستوار شد

عمر عدو گشت کم فر وطن شد فزون

این همه فر و جلال برتو خدا خواسته

می‌نتوان با خدای دم زدن از چند و چون

دوران‌ دوران تو است شاد زی و لاتخف

ان الله معک فی ای وقت تکون

گویی استاد صنع ساخته اندر چمن

گنبدی از به ولی زرد چو رخسار من

رایحه آن زند طعنه به مشگ ختن

ز اهل حبش چند تن گرفته در وی وطن