منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته

چنان بانگ آرم از بوسش، چنان چون بشکنی پسته

کریما دل کند این ظن مرا هم دل درین بسته

که زر بر سر مرا پاشی که باری هست شایسته

کریما دل کند این ظن مرا هم دل درین بسته

که زر بر سر مرا پاشی که باری هست شایسته

ز بس می روید امشب از چراغ ما گل شادی

به دست عندلیبش می توان دادن چو گلدسته

بدین رم کرده طالع، دامن وصلش چه سان گیرم

جهد از دست مردم صید [و] دام از دست من جسته