دگر این کشور ترکست و چینست

سراسر حدّ ترکستان زمینست

چه میدانست کاین دلبر چنینست

بلاشک فتنهٔ روی زمینست

تو با این جمله طرّاری یقینست

که روی حق نبینی رویت اینست

هر آن نعمت که در روی زمینست

نجاست میشود از تو یقینست

ز عشق اینجا به بین عین الیقینست

حقیقت اولین و آخرینست

هر آن کوکب که بر چرخ برینست

صد و دو بارمهتر از زمینست

ترا آمد از او این دم یقین‌ست

که او در جانت آمد پیش بین‌ست

قضای رفته را تدبیر اینست

که عطّار از حقیقت پیش بینست