به خوابم دوش، جا خلد برین بود

به دستم هر دو زلف حور عین بود

شدم بیدار دیدم یار در بر

یقین فایز که تعبیرش همین بود

تو را گر نور صفوت در جبین بود

حقایق هم عیان و هم یقین بود

قویرا با متین فرق اینچنین بود

تو دریاب از متانت کاین متین بود

نپنداری که بحث علم و دین بود

ره عقلت زد آن کت در کمین بود

وکیل‌الملک‌، بابت‌، مرد دین بود

مسلمانی اصیل و راستین بود

غرض تا پشت قمصر حال این بود

که صحرا آهنین‌، باد آتشین بود

ز روز خردیم، خصلت چنین بود

دلی روئین بزیر پوستین بود