که گر در ملک کردی کِبر پیشه

نکردی خلق ذکر او همیشه

وفای تست مردم را همیشه

ترا جز بی‌وفائی نیست پیشه

چرا افسوس میداری همیشه

چو جز کُشتن نداری هیچ پیشه

پدر را گفت آن خواهم همیشه

که باشد کیمیا سازیم پیشه

ندانی آن و آن خواهی همیشه

ندانم کین چه کارست و چه پیشه

بُت تو شعر می‌بینم همیشه

ترا جز بت پرستی نیست پیشه

گرفتی کاهلی در ره به پیشه

بگفت و گوی بنشینی همیشه

فروتن شو خموشی گیر پیشه

درین هر دو صبوری کن همیشه

کسی در صحبت قرآن همیشه

حیا چون نبودش پیوسته پیشه

چو عدل و داد بودش کار و پیشه

بعدل و داد فرمودی همیشه

اگر پیری نبودی طفل پیشه

نگشتی سال و ماهش نو همیشه

مبادت جز نشاط و عیش پیشه

بکام دوستان بادی همیشه

درین ره عشق تو چون شیر بیشه

نداند جز جگر خوردن همیشه

گرت انصاف دادن نیست پیشه

تویی چاهی که دم داری همیشه

ز حق اندرز حق گویم همیشه

ز حق دانم همه اسرار و پیشه

قناعت انبیا کردند پیشه

از آن در وصل بودندی همیشه

چو مردان زن اناالحق تو همیشه

مترس از روبهان ای شیر بیشه

بدست خود زدی بر پای تیشه

درخت شوق برکندی ز ریشه

ز دردم ابر میگرید همیشه

عیان بحر و راغ و باغ و بیشه

از اوّل در صفا باشی همیشه

اگر طاعت کنی ای مرد پیشه