از این خفت سرا، وقت گریز است

بور، چون عمر از رفتن عزیز است

سپاه درد، با جان در ستیز است

لب هر زخم دل، خونابه ریز است

گرفتم چشم شیرین فتنه خیز است

مسلمانان گناه من چه چیز است

عجب این خاک، خاک مشک بیز است

که هم شادی فزا هم غصه خیز است

دگر عبدالعزیز آن در تمیز است

که از حق مظهر اسم عزیز است

مبین خوار ار که چیزی زهر ریز است

بجائی ز هر مارت هم عزیز است

سلاح اندر کف مردان عزیز است

ذلیل است ار بدست دزد و هیز است

میارا بزم بر ساحل که آنجا

نوای زندگانی نرم خیز است

به دریا غلت و با موجش در آویز

حیات جاودان اندر ستیز است