اگر خود پرده برگیردزرویش

تو خودبینی و او در گفت وگویش

هر آنکو جست اینجا دید رویش

اگر باشد چو من در خاک کویش

چو راه اینجایگه بردند سویش

بمستی دم زدند در گفت و گویش

ز جان کردم حقیقت سیردر خویش

حقیقت جان بود از جشم درویش

برو ای یار پیش یار درویش

که او باشد ترا پیوند و هم خویش

ندیدم هیچ جز دیدار رویش

همه دارند سرّ لا و هویش

مرا امّید بر خورشید رویش

شوم کاینجا فتاده من بکویش

نظر کن تا ببینی زود رویش

طلب کن در نهادِ های و هویش

چو گشتی واصل از دیدار رویش

یکی بینی گرفته های و هویش

یقین در دیده اینجاگاه رویش

مکن اینجا حقیقت گفتگویش

در این عنصر شده پیداست رویش

فتاده ذرّهها در گفتگویش

ولیکن گنج خواهی برد با خویش

تو شاهی میکنی ای مرد درویش

دو عالم از فروغ نور رویش

مثال ذرّه‌ای افتاده سویش

در این صورت توانی یافت رویش

اگر عاشق شوی بر گفتگویش

برسوائی توانی یافت رویش

اگر گشته شوی در خاک کویش

بسی گفتی بسی دیدی تو بیخویش

مگو تا چند خواهی گفت درویش

اگر پرده براندازد ز رویش

شود درمان دلم از رنج کویش

اگر سجده کنی در پیش رویش

یکی نه پیش غیری نیست سویش

چنان کن سجده اندر پیش رویش

که یکی بینی اینجا جمله سویش

تو درخوابی نیابی دیدهٔ خویش

که هستی بی خدا ای مرد درویش