×
سلیم تهرانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۹
جهان بر خود مرا واله گرفته ست
مرا خود دل ز شهر و ده گرفته ست
به خاک این چمن، تهمت چه بندم
غبار از خود دلم چون به گرفته ست
کمندم با وجود لاغری ها
[...]
۵ بیت
