بود امت نبی را همچو فرزند

بمعنی باشد او را یار و پیوند

تو گفتن را شوی مانع به یک چند

زبان خویش را داری تو در بند

ترا خوانده است شیر اینجا خداوند

که شیران جهان کردی تو در بند

بجز قرآن مدان ذات خداوند

بخوان تا دل برون آید ازین بند

همه اینجاترا جویند وخواهند

کسانی کاندرین دار فنایند

بسی خوردند و در عین وصالاند

ز زخم تیغ تیز اینجا ننالند

یکی داند مرا بی یار و پیوند

منزه از زن و از خویش و فرزند

چو مردی زنده مانی در خداوند

شوی فارغ ز چون و آنگاه از چند

بمردم تا شدم ذات خداوند

برون جستم بیکباره ازین بند

ازین سرور منم بیشک خداوند

خداوندم چنین کردست در بند

نظر داری توبا ما ای خداوند

که تا بیرون کنی مسکین از این بند

دمادم میگشاید بند از بند

اباتست و تو اورا خویش و پیوند

بما پیداست آنجا آنچه بینند

کسانی کاندرین عین الیقیناند

حقیقت عین هستی خداوند

نگه میکن که تا چند است در چند

وصال امروز عین الناس دارند

همه در سوی نور ما شتابند

همه ذرات عالم ناسپاساند

محمد را زجان و دل شناسند

مرا اینجا نباید خویش و پیوند

حقیقت نه زن و نی یار و فرزند

ازل را با ابد کردست پیوند

در آنجاگه گشاده بند از بند

هر آنکس را که دنیا برقع افکند

ورا کرد او بزیر پرده در بند

ترا ازمعنی قرآن دهد پند

برو خود را بقرآن کن تو پیوند