به هر سو بوی خشم او گذشتی

رخ پیلان ز بادش لقوه گشتی

سیه نامه به دستش گر گذشتی

چنان شستی که کاغذ تر نگشتی

ز رویش تیم صرافان بهشتی

ز خطش شهر مشک اندوده خشتی

شکار افکن پی سیری و گشتی

همی رفتند از دشتی بدشتی

ندانم ای غزالم از چه دشتی

در ایام جوانی خوش گذشتی

گذشتی از بر چشمان فایز

چو عمر رفته رفتی برنگشتی

ندانم ای غزالم از چه دشتی؟

در ایام جوانی خوش گذشتی

گذشتی از بر چشمان فایز

چو عمر رفته، رفتی، برنگشتی

ز دستم رفتی ای حور بهشتی

مرا در دوزخ هجران، بهشتی

نگفتی: «فایزی هم داشتم من»

بریدی بی سبب تخمی که کشتی

نکرده مرد زاهد ترک خشتی

گذشته لیک آسان از بهشتی

بدریای دل ای یار بهشتی

بغیر از ساغر می نیست کشتی

ستوده ایزد اردی بهشتی

که باشد رسته از هر گونه زشتی

یکی چون دیدهٔ آهوی دشتی

یکی چون لعل حوران بهشتی

جهاندیده کشاورزی به دشتی

به عمری داشتی زرعی و کشتی