برون کن غصّه از خود تا بیابی

بهرجانب چرا چندین شتابی

اگر امروز وصل یار یابی

چرا ای دل سوی فردا شتابی

بت خود بین که گر خود بازیابی

بسوی بت پرستِ خود شتابی

نبیند غیر او در هیچ بابی

حقیقت نشنود جزوی خطابی

تو در غفلت فتاده مست خوابی

حقیقت نور دیده کی بیابی

اگرچه راه سالک را حجابی

از آن کاینجا تودر بند حسابی

یقین با دوست دیگر در خطابی

در اینجاگه حقیقت بی حجابی

حضور جان ودل آن وقت یابی

اگر از دل سوی طاعت شتابی

ترا آغاز اگر خواهی که یابی

ز آبادانیت سوی خرابی

درونت را نظر کن تا بیابی

جمال جان و سوی او شتابی

خراباتی است دنیا در خرابی

اگر ساقی در اینجاگه بیابی

یکی گردید هر دو در خرابی

خرابی یاب تا این سر بیابی

اگر آن گلشن اینجا باز یابی

از این گلخن سوی گلشن شتابی

فروغ روی آن مه گر بیابی

چو من در جزو دنیا کل شتابی