توان نان خورد اگر دندان نباشد

مصیبت آن بود که نان نباشد

چه داند خوابناک مست مخمور

که شب را چون به روز آورد رنجور

دو عاشق را به هم بهتر بود روز

دو هیزم را به هم خوشتر بود سوز

به کین دشمنان باطل میندیش

که این حیفست ظاهر بر تن خویش

دلت خوش باد و چشم از بخت روشن

به کام دوستان و رغم دشمن

الهی عاقبت محمود گردان

به حق صالحان و نیکمردان

اگر بریان کند بهرام، گوری

نه چون پای ملخ باشد ز موری