مگر صاحبدلی روزی به جایی

کند در کار این مسکین دعایی

بر او یک جرعه می همرنگ آذر

گرامی‌تر ز خون صد برادر

بر او تا نام دادن بر نیفتد

گر از قولنج میرد تیز ندهد

شکست از بار حلمت کوه را پشت

که بر جا ماند همچون مبتلایی

یکی ناچار گردد قابل کسر

دو ساکن را چو باشد التقایی

اگر با غیرتی با درد باشی

وگر بی غیرتی نامرد باشی

فدا کرده چنین فرهاد مسکین

ز بهر یار شیرین جان شیرین