جهان عقل و دانش، «خان عادل »

که حکمش را، جهانی بنده بادا

سریر معدلت، دایم مزین

بآن یکتا در ارزنده بادا

بسان کشتزار از ابر، دایم

[...]

ره آوردی ضرورت بود ما را

مبارک باد این شیرین عمارت

ره آورد اینکه گفتم بهر تاریخ:

«مبارک باد الهی این عمارت »!

دلم قمری صفت کوکو زنان گفت

که: «آه آزاد سروی از چمن رفت »

بحمدالله که باز از لطف ایزد

در آمد خلق عالم را بتن جان

ز کف چون «شاه عباسی » اگر داد

«صفی » آسا خدیوی یافت ایران

بدست آورد تا زینگونه شاهی

[...]

ز گلزار «خلیل » خلت آیین

که از وی دیده خلقی است روشن

عجب زیبا گلی دست اجل چید

که از جان هزاران خاست شیون!

نهال نورسی شد کنده زین باغ

[...]

فروزان کوکب برج سعادت

علی بیگ، آن جهان عز و تمکین

جوانمردی که، در گلزار جودش

نبیند خار منت، دست گلچین

ز روی گرم او چون مهر تابان

[...]

ز حکم خسروی کز عدل و احسان

ندیده چشم گیتی همچو او شاه

شهنشاهی که در عهدش عجب نیست

نگیرد گر غبار آیینه از آه

ز بس راه ستم بسته است عدلش

[...]

چو شاه تاج بخشت، تاج بخشید

بگیر از، چرخ باج سربلندی

بگفت اندیشه به تاریخش:«الها

مبارکباد تاج سربلندی »!